...του Αγρινιώτη Πάνου Καπώνη.
Έτος κτίσεως 1868 Άυλη οριζόντια γραμμή αιχμή στη ζωή μου πέρα απ’ την πατρώα γη ενσωματωμένη στους χοντρούς τοίχους της γέννησής μου στην γκρίζα αιτωλική πέτρα. Είναι μακριά, πολύ μακριά ο τόπος μου δυτικά του δρόμου με τη σκόνη ανάμεσα στις λίμνες και σε κάδους σταριού. Κι εγώ επιμένω στη ζεύξη του ονείρου των κρυφών ερμαρίων της οδού Δωριμάχου λαό των πορφυρών κιλιμιών της λόντζας. Επιμένω στην παλιά φωτογραφία πάνω απ’ το τζάκι στις πουτάνες της λιμνοθάλασσας και τα πέντε φανάρια της πλατείας, Επιμένω ακόμη σ’ αυτό το αίμα που τρέχει κάθε μέρα στο κόκκινο του ορίζοντα. Επιμένω στο σωτήριο έτος 1868 σαν προβολή στην ομίχλη του μέλλοντός μου. Αγρίνιο, Πάσχα 2002 Από τη συλλογή «Σπινθήρες καλωδίου», 2009
Ποίημα δημοσιευμένο στο περιοδικό ΠΑΡΟΥΣΙΑ, τεύχος 29, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2004.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αν έχετε περισσότερες πληροφορίες για τα θέματά μας, καθώς και διορθώσεις ( "ουδείς αλάνθαστος...."), γράψτε μας στο gitsanas@gmail.com
Στείλτε μας και δικές σας σκέψεις, φωτογραφίες, κείμενά σας, ποιήματα στο gitsanas@gmail.com